Rozdział 8.

- A co ty tu robisz? - zapytałam lekko zakłopotana.
- Wróciłem do ciebie, tęskniłem - odpowiedział i rozpostarł ramiona.
Jego bluzka z napisem "HUG ME" mówiła sama za siebie.
Spojrzał wrogo na Malika i lekko przyciągnął mnie ku sobie. Złapałam go za rękę i wtuliłam w jego klatkę piersiową. Była mniej wyrzeźbiona niż Zayn'a, co nie znaczy, że była gorsza. Był jednak ten niedosyt. Ale ja już o to zadbam. Przecież trzeba jakoś uczcić to, że przyjechał..
Ominęłam 'wielkie przywitanie' Niall'a. Nie zamierzałam robić z tego, że mój chłopak wrócił, jakiejś wielkiej afery.
- Też tęskniłam - wyszeptałam pod nosem - ale gdzie jest reszta? - oderwałam się od niego i zaczęłam rozglądać się po salonie.
Wszystko było tak jak przedtem, tyle, że puste opakowania, butelki itp. już leżały w koszu. No tak, w końcu zniknęłam z Zayn'em na zaledwie 20 minut. Wszystkich jakoś dziwnie wywiało. Widząc, że nikt mi nic nie powie pokierowałam się w stronę schodów na piętro i odwróciłam na pięcie do chłopaków, którzy nawet na krok nie ruszyli się ze swojego miejsca. Przez kilka sekund popatrzyłam na nich pytająco, na co oczywiście też nic nie odpowiedzieli. Obydwoje tylko podali sobie ręce i pokierowali na kanapę. Widocznie już wszystko jest OK. Postanowiłam nie szukać reszty, bo po co. Claudia pewnie buszuje gdzieś z Liam'em, a Larry zajmuje się sobą. Chyba sami przyjdą , co nie. Pokierowałam się w stronę kuchni i nalałam sobie coli. Poobserwowałam trochę chłopców po czym sama do nich dołączyłam. Usiadłam pomiędzy Niall'em, a Zayn'em. Wtuliłam się w mojego chłopaka i zaczęłam skakać po kanałach telewizyjnych. Po pewnym czasie obczaiłam kilkaset kanałów.
- O, zostaw to, zostaw! - krzyknął Zayn.
- "Zabić Irlandczyka" ? Jeszcze czego - zaśmiał się Niall.
- Ja coś wybiorę - powiedziałam i rozłożyłam się wygodnie na kanapie tak, że głowę miałam na kolanach Horana a nogi na Zayn'ie.
Brązowooki spojrzał na mnie słodko. Odpowiedziałam mu tym samym i odruchowo spojrzałam na zegarek.
Jak ten czas szybko leci!
- Cholera. Byłam umówiona z Claud na 19.00 w domu - oznajmiłam i zwlekłam się z chłopaków.
Z ich min odczytałam, że nie byli zadowoleni, ale to w końcu dzień jej urodzin.
Ubrałam moją niebieska kurteczkę, buty i pożegnałam się z nimi.

Po 21.00 po wieczornej toalecie przebrałam się w piżamkę i zrobiłam sobie kakao. Wcześniej spędziłam czas z Claudią oglądając filmy, więc teraz powiedziałam jej, że chcę iść wcześniej spać, chociaż wcale tak nie było. Wzięłam mój czarno biały kubek i wyszłam na balkon. Postawiłam go na parapecie i oparłam się o barierkę, wypatrując badawczo tego, co wieczorem dzieje się w Londynie. Ostatnio miałam na to bardzo mało czasu. Jedni ludzie na ostatnią chwilę próbowali złapać jakiś autobus, drudzy spokojnie spacerowali i podziwiali wszystko co ich otacza, a jeszcze inni robili to samo co ja. Mianowicie nie mogli oderwać wzroku od pięknego zachodu słońca, który widniał tuż za wielkim London Eye i Parlamentem. Co chwila przez szklane szyby kapsuł w diabelskim młynie przemykały promienie słońca. Przy tym Big Ben na granatowo-pomarańczowym niebie w tle był tylko dodatkiem. Możecie sobie tylko wyobrazić jak było pięknie. Kocham to. Kocham to miasto i wszystkie wspomnienia z nim związane są niezapomniane. Wzięłam łyk kakao i znów oparłam się o metalowe zabezpieczenie z kubkiem w rękach. Chłodny, wakacyjny powiew wiatru co jakiś czas unosił moje pojedyncze kosmyki włosów. Dopiłam kakao do końca i wróciłam do pokoju, nie zamykając drzwi balkonowych. Otworzyłam szafę i wydobyłam z jej dna  małe, granatowe pudełko. Zastanowiłam się chwilę nad tym co robię, dlaczego nie chcę zostawić w spokoju swoich myśli i trochę się ustabilizować, jednak zaraz usiadłam z nim na łóżku i po chwili na śnieżnobiałej pościeli zaczęła powstawać coraz to większa sterta zdjęć z kartonu. Byłam na nich ja z chłopakami. Niektóre bardzo mi się podobały, więc zawiesiłam je na ścianie. Na środku byłam ja z całym One Direction i Claudią, a jedną tą fotografie otaczały zdjęcia moje z chłopcami osobno. Fajnie to wyglądało. Poczułam się śpiąca, więc wyszłam znów zaczerpnąć trochę świeżego powietrza. Spojrzałam w dół i dostrzegłam wysokiego chłopaka.
- Zayn..um..co cię do mnie sprowadza? - zapytałam nawet nie wiedząc czy chłopak, który stoi pod moim balkonem to ten, o którym myślę.
Podniósł głowę i już wszystko było wiadome.
- Muszę z tobą pogadać - powiedział i zaczął wpinać się po obok rosnącym drzewie, jakby to, że właśnie udaje małpę było normalne.
Zrobił to szybko i sprawnie. Zanim się obejrzałam stał już obok mnie.
- Co chcesz ode mnie o tej godzinie? - powtórzyłam.
- Wiesz jak to jest spać ze złamanym sercem?
Milczałam. Wyminął mnie powoli i usiadł na małym stoliku. Znów spojrzał na mnie wzrokiem, którego tak nie lubię. Zawsze wyczytywałam z niego smutek, ale to nie to. Teraz chodziło mu zapewne o coś innego.
- Przychodzę po szansę.. pozwól mi pokazać co czuję od pierwszego dnia kiedy cię zobaczyłem - zaczął - kiedy leżeliśmy przy ognisku i rozmawialiśmy, nasz pocałunek, moje dzisiejsze słowa w piwnicy. To wszystko było szczere i gdybyś mogła zajrzeć w głąb mnie to.. zrozumiałabyś, że to co teraz mówię jest zupełnie na poważnie. I nie chcę niszczyć twojego związku. Wiem, że teraz w pewnym sensie to robię, ale to jest silniejsze ode mnie. Kocham cię - wstał i niepewnie pokierował się w moją stronę.
Byłam zszokowana. Nie mogłam wydusić z siebie ani słowa. Zayn przyśpieszył krok i ujął moją twarz w obie dłonie.
- Jesteś warta ryzyka - wyszeptał i lekko, ale namiętnie pocałował moje usta.
Skosztowałam idealnej miłości. Przez chwilę panowała idealna cisza, która decydowała o naszym dalszym losie.  Ja właśnie zdradziłam Niall'a. Dałam się ponieść emocjom. Nie potrzeba mi więcej problemów. Moja miłość do Zayn'a jest największym problemem. Teraz będę musiała słuchać serca, bo jak widać mój rozum jest na skraju załamania. Odkleiłam się od Malika i spojrzałam mu prosto w oczy.  Światła uliczne oświetlały lewą połówkę jego twarzy. Rozpłakałam się. Byłam uzależniona od jego sposobu patrzenia i głaskania mojego policzka.
- Zayn! Kocham cię! - krzyknęłam przez łzy.
- To dlaczego płaczesz?
- Nie wytrzymamy tej miłości! Masz bardzo dużo czasu, żeby to przemyśleć - powiedziałam i wskazałam palcem na drzwi.
Znowu mnie pocałował, tak jakby ten pocałunek miał być naszym ostatnim. Z bólem patrzyłam jak wychodzi, chociaż dobrze wiedziałam, że jutro też jest dzień i znów się spotkamy. Na pewno się spotkamy, bo będę musiała jakoś wyspowiadać się Niall'owi. Muszę, inaczej zjadło by mnie sumienie. Co ja w ogóle jutro mu powiem? Sama już do końca nie wiem.. ja chyba kocham dwóch. Czuję jak nisko upadłam. Niżej tego, co Bóg nazwał dnem..

____________________________________________
Czuję jak zmienił się mój styl pisania, ale nie wiem dlaczego O_o może to i lepiej. Ok mamy tą ósemkę. Kiedyś jedna dziewczyna napisała mi, że woli Victorię z Zaynem. Przypomniało mi się to, no i JEST. A jak to dalej będzie to zobaczycie sami ;d Nowy rozdział = 8 komentarzy xx
HAHA MIESZAAAAM XD

Rozdział 7.

*Z perspektywy Victorii*
Obudziłam się w salonie na kanapie. Tykanie dużego zegara ściennego, niegdyś ciche i niezauważalne teraz denerwowało mnie równie mocno jak wszystko dookoła. Rozejrzałam się po pomieszczeniu. Naczynia były pozmywane, zakupy zrobione i mieszkanie już wietrzyło się przez drzwi balkonowe. Ciepły powiew powietrza roztrzepał moje włosy doszczętnie i już zabierał się za podwiewanie koszuli od piżamy. To parę powodów, dlaczego uwielbiam letnie poranki. Do miłej atmosfery brakowało mi tylko mojej przyjaciółki. Lek na zanik pamięci też by się przydał. Przewróciłam się na bok, czułam wyrzuty sumienia. Tak, moje głupie i zbyt duże wyrzuty sumienia. Jeśli się ze mną pokłócisz, wiedz, że zaraz mi przejdzie.
Może to ja go źle potraktowałam? Przecież mógł mieć jakiś ważny powód żeby tam wyjechać. Ale jeśli byłby to na prawdę ważny powód, to powiedziałby mi a nie Claudii. A co do tego, to dlaczego jej powiedział? A jeśli coś ich łączy, a ja byłam cały czas oszukiwana? Przecież ona po moim wyjściu, mogła zostać u nich nawet na noc. Pytań było mnóstwo, a odpowiedzi zero. To już chyba czas, by nabrać dystansu do wszystkiego. Tak dziś zrobię. To niech ON przyjdzie się tłumaczyć, a nie ja. To przecież ON mnie zranił i jak na razie ON nic sobie z tego nie robi, więc.. ja poczekam, a jak będzie - czas pokarze..
Po tych wszystkich przemyśleniach, nabrałam trochę wiary w siebie. Wstałam z łóżka i pokierowałam się do kuchni. Salon z nią sąsiadował, co był dla mnie dobre - droga od kanapy do lodówki nie była długa. Wstawiłam wodę na kawę i włączyłam telewizor na jakiejś stacji muzycznej. Leciała fajna piosenka więc dałam głośniej i pobiegłam do pokoju się ogarnąć. Było tam w miarę czysto, widać, że nie było mnie od jakiegoś czasu. Po porannej toalecie, związałam włosy w niedbałego koka i założyłam bandamkę, żeby niesforne kosmyki nie leciały mi do oczu. Jak na mnie z rana - wyglądałam całkiem nieźle. Otworzyłam szafę i jak zwykle zaczęła się moja modlitwa pt. " W co się dzisiaj ubrać? " Wyciągnęłam standardowo luźny podkoszulek i jakieś czarne, cienkie leginsy. Górę założyłam, dołu już nie. Zaczęła lecieć piosenka "One Thing", więc wzięłam spodnie w rękę, zbiegłam na dół i szybko ściszyłam. Zaraz usłyszałam za sobą dźwięk wyłączanego ekspresu. Założyłam leginsy.
- Niall wyjechał - wyszeptała Claud niepewnie podając mi kawę.
- Jak to.. wyjechał.. już? - zapytałam drżącym głosem
Przyjaciółka pokiwała głową. Zatopiłam usta w gorącej kawie a po mojej twarzy zaraz zaczęły lecieć łzy. 1% wody, 99% uczuć. Wyjechał.. tak jak mówił. Bez żadnej wiadomości. Olałam to, co dziś sobie obiecywałam. M.in. być twardą.
- Mógł chociaż uprzedzić.. - powiedziałam ocierając twarz.
- Przecież Ci napisał.
Przyniosłam telefon z kanapy i odczytałam sm'sy przy Claudii. Zwróciłam uwagę tylko na "Przepraszam za wszystko" bo wiadomości było 43.  I tak się nic nie zmieniło. To tylko głupi sms.
- A tobie co powiedział? Że niedługo wróci, do Ciebie, będziecie razem, bez względu na wszystko? - rzuciłam ironicznie.
- Vicky, czy ty zgłupiałaś? - też zaczęła płakać.
Teraz obie płakałyśmy. Ja z tęsknoty za chłopakiem, a ona? Przeze mnie.. ? Kiedy łzy zaczęły moczyć jej tlenione blond włosy nie wytrzymałam. Podeszłam do niej i mocną ją przytuliłam.
- Przepraszam - powiedziałam.

Po skończonym śniadaniu nie miałyśmy co robić. Lucas już nie jest naszym przyjacielem (bywa..) a Oscar wyjechał za granicę na stałe. Straciłyśmy dwóch najlepszych przyjaciół. Smutne, bo te wszystkie problemy zaczęły się, tuż przed urodzinami Claudii. Tak, dziś - 16 czerwca Claudia Brown kończy 17 lat. Chłopaków niestety na urodzinach (jeśli w ogóle jakoś je zorganizujemy) nie będzie, ale mamy jeszcze Liam'a, Harrego, Lou i  Zayn'a. Nie One Direction. Bo co to za 1D bez jednego członka zespołu?
Cały czas myślałam o Niall'u. Na prawdę go kochałam.
- Słyszysz co do ciebie mówię? - z zamyśleń wyrwała mnie Claud.
- Tak..
Przyjaciółka wywróciła oczami.
- Mówię, że powinnaś się z nim pogodzić, skontaktować czy coś.
- Wybieram "coś". Claudia, rozumiesz, że przez telefon to nic nie da? - oznajmiłam.
- To może już czas, żeby pogadać z nim na serio?
- A jak niby mam to zrobić?
Nastała chwila ciszy. Chyba ją zgasiłam. Ale szczerze, to powinnam pomyśleć nad załagodzeniem sprawy. Chociażby dla niej. Żeby jej nie stresować, taki skromny prezent urodzinowy.
Było bardzo nudno, więc wpadłam na pomysł.
- Idziemy do chłopaków? - zapytałam.
- Możemy.
Claudia skoczyła jeszcze na górę żeby się przebrać. Ja postanowiłam zostać w tym co jestem, w końcu "szłam tylko do chłopców".
Po chwili zobaczyłam jak bóstwo dumnie kroczy po schodach. Szybko poszło. Ma dziewczyna wprawę. W tym < ubranie > wyglądała super dziewczęco.
- Ta 17-nastka naprawdę dobrze ci robi. Ty w takich ciuchach? - rzuciłam dla żartów.
Przyjaciółka zaśmiała się pobłażliwie.
- Nie 17-nastka, tylko IMPREZA URODZINOWA NA SPONTANIE!  Ja pójdę do chłopaków, a ty masz zrobić z siebie ósmy cud świata i do nas dołączyć, zrozumiano? - powiedziała i wyszła.
Postawiła mnie przed faktem dokonanym, więc zrobiłam to co chciała. Ubrałam się w < ubranie > , pociągnęłam rzęsy tuszem, usta bezzapachową pomadką i wyszłam.

" Niechaj gwiazdka pomyślności nigdy nie zagaśnie.. " 
- No więc, znieśmy toast za naszą Claudię! - krzyknął Liam podnosząc w górę kieliszek z szampanem.
Wypiliśmy alkohol i nasza solenizantka zabrała się do oglądania prezentów. Ode mnie dostała wieeeeelkiego misia ( nie mówiłam nikomu o nim. SUPRAJS!), od Liam'a zestaw widelców, od Zayn'a lusterko, od Louis'a maskotkę Marchewkę, od Hazzy biustonosz, a od Niall'a misia, kupon do Nandos i życzenia. Chyba chciał jej wynagrodzić to, że go dziś nie ma.
- Tak, poczuj smak mojej obojętności, chuju! - krzyknęłam.
Przyjaciele patrzyli na mnie jak na debilkę. Czasami nad tym wszystkim nie panuję, ale dlaczego w takiej chwili.
- Już jej chyba odbija, pójdziemy pooddychać - Zayn puścił oko do reszty i pokazał gestem reki żebym wstała.
Zniknęliśmy za ścianą i zatrzymaliśmy się przed brązowymi drzwiami na końcu korytarza.
- Gotowa poznać miejsce, gdzie spędzam najwięcej swojego czasu? - zapytał.
- Kibel?
Jebnął facepalma, ale takie są skutki przyjaźni ze mną. Otworzył drzwi i oboje zeszliśmy do ciemnej piwnicy. Dziwnie brzmi, prawda? Co czasami się w piwnicach dzieje..
Był tam stolik, obok niego dwa fotele i jakieś kwiatki. W rogu stała lampa, którą Malik zapalił od razu po wejściu do pomieszczenia.
- Fajnie tu - powiedziałam i usiadłam w miękkim fotelu.
- Wiem - odpowiedział i przysunął fotel bliżej mnie - chciałem z tobą o czymś pogadać.
- A o czym?
Podniósł głowę i spojrzał mi głęboko w oczy. Zatonęłam w jego czekoladowych tęczówkach. Były piękne. Wprost idealne, ale nie mogłam uwierzyć, że takie coś może przejść mi nawet przez myśl. Co się ze mną stało w tamtej chwili. W ułamku sekundy zwątpiłam we wszystko. Może ja wcale nie kochałam Niall'a?
Zayn położył swoją rękę na moim kolanie i zaczął na nim bezcelowo kręcić kciukiem małe kółeczka. To było magiczne. Zobaczyłam, że wolno zbliża swoją twarz do mojej. Stanęłam przed trudnym wyborem, biłam się sama ze sobą. Kiedy nasz usta dzieliło parę centymetrów, odchyliłam się i złapałam go za szyję. Jego oczy momentalnie zaszkliły się. Spojrzałam ostatni raz z tak bliska na jego usta i zaczęłam:
- Zayn, posłuchaj. Jeśli na prawdę kogoś kochasz, to nie rezygnujesz z niego nigdy. Rozumiesz mnie? Nigdy, chociażby nie wiem co zrobił, gdzie był i kim był. Niestety z planów na przyszłość musisz mnie wykreślić. . Nigdy nie wiesz, kiedy przyjdzie największa miłość. Nic na siłę. Ale musisz wiedzieć, że warto poczekać. Musisz mnie zrozumieć..
Jego głowa bezwładnie opadła na moje ramię. Przytulił mnie mocno. Czułam się, jakbym trzymała w ramionach malutkie dziecko. Próbowałam okazać choć trochę empatii.
- Przepraszam Cię - oderwał się ode mnie - wracajmy na górę.
To co nas najbardziej zdziwiło, to cisza. Zamknęliśmy po cichu drzwi i pokierowaliśmy się w stronę salonu, gdzie wcześniej byli wszyscy.
- NIALL?!

__________________________________________
Ok, strasznie namieszałam, yhh ( dlatego ten rozdział 7, jest już drugim) -,- jestem na siebie zła, ale tak zaczęłam pisac i tak musze skończyć co nie. NIALLER POWRÓCIŁ NA A JAKŻE. XD ok.
Nowy rozdział 7 komentarzy, chociaż wątpię, że ktoś to jeszcze czyta .. o_O

Rozdział 6.

Szybkim ruchem zdjął ze mnie podkoszulek i stanik. Wtulił się we mnie i położył głowę na moim ramieniu. Zaciągnęłam się mocno zapachem jego perfum, czując jak przejeżdża opuszkiem palców po całej długości mojego kręgosłupa. Sam też zaraz zdjął koszulkę. Wreszcie odsłonił swój 'kaloryfer'. Nie ważne jaki, ważne, że jego. Od dziś w pełni kocham ten blady brzuszek. Zaczęliśmy wymieniać się śliną. Niall cały czas błądził rękoma po moim ciele, często zatrzymując się na piersiach. Uwielbiałam jego dotyk. Objął mnie i złapał poniżej bioder. Moje spodnie zaczęły powoli zjeżdżać. Oderwałam jego głowę od mojej. Dzieliło nas zaledwie parę milimetrów, ale wystarczająco dużo, by znów zatopić się w błękicie jego oczu. Oświetlały nas tylko świece, ale zobaczyłam wszystko co chciałam. Wręcz idealny moment do uprawiania dzikiego namiętnego seksu. Niall'u Horan'ie gdybyś wiedział jak ja teraz fantazjuje.. Zaraz znów się do mnie przyssał i ściągnęliśmy resztę ubrań. Wszedł we mnie i wreszcie zaczęła się noc na którą tak długo czekałam.

Po paru godzinach jeszcze nie mieliśmy dość. Nie wiem, Niall może za dużo zjadł albo coś bo był taki pobudzony. Widocznie to ten jego Irlandzki power. Oczywiście mi się podobało. Kiedy śliniliśmy się w najlepsze zadzwonił telefon. Aż poderwaliśmy się do góry. Chłodny powiew wiatru przeszedł po moim rozgrzanych ciele. To telefon Niall'a, no pewnie. Spojrzał na mnie pytająco.
- Odbierz - powiedziałam przykrywając się ubraniami.
Cmoknął mnie lekko w policzek na przeprosiny i odebrał.
- Niall? Śpisz?
- Nie kurwa ze Spiderman'em po ścianach łażę.. co chcesz?
" Now I'm climbing the walls.." - pomyślałam i zaśmiałam się głośno.
- Przeszkodziłem w czymś?
- A żebyś wiedział.. 
- A.. Ok, to narka.
Rozłączył się trochę wkurzony.
- Kto to był? - zapytałam.
- Harry.. pewnie nas pilnują. Zabiję go - pokręcił głową - nikt nie będzie przerywał mi jednej z najpiękniejszych nocy mojego życia.
"Jednej z najpiękniejszych" - pomyślałam.
- To było ich więcej? - zapytałam ze smutkiem.
- Pierwszą była ta kiedy cię poznałem.
Widziałam jak się rumieni, to było urocze.
- Oooo - uśmiechnęłam się szeroko.
Już chciał dokończyć to, co nam przerwano ale odsunęłam się i położyłam na brzuchu. Zrobił to samo i mnie objął.
- Dobranoc - wyszeptał i pocałował mnie we włosy.

*Z perspektywy Niall'a. Ranek*

Obudziły mnie mocne promienie. Przeciągnąłem się i pomyślałem o wczorajszej nocy. Trochę się rozmarzyłem. Podniosłem głowę i spojrzałem na Victorię. Jeszcze słodko spała. Słońce oświetlało jej twarz i nagie ciało. Mógłbym patrzeć się na nią całą wieczność. Ściągnąłem z niej trochę poduszek, ponieważ było duszno, a nie dlatego, że chciałem ślinić się znów na jej widok czy coś. Powoli wstałem i zacząłem się ubierać. Nie miałem co robić, więc postanowiłem posprzątać. Przynajmniej szybciej się stamtąd zmyjemy. Po drodze do sterty pustych butelek z napojami zobaczyłem lekko podartą bokserkę Vicky. Trochę mnie wczoraj poniosło, ale chyba mnie nie zabije.
Kiedy butelki były już uprzątnięte, zorientowałem się, że blondynka od dłuższego czasu mnie obserwuje.
- Dobrze, że już wstałaś, nudziło mi się bez Ciebie - puściłem jej oczko i usiadłem obok.
- Nie rozczulaj się za bardzo - powiedziała i posłała mi miły uśmiech.
Odwzajemniłem go. Patrzyliśmy się na siebie przez parę minut przez przerwy. Jest taka piękna. I będę to powtarzał jeszcze nie raz.
- Wczoraj było magicznie .. - powiedziała nieśmiało i usiadła mi okrakiem na kolanach, obejmując obiema rękami moją szyję.
Musnąłem ją lekko w blado-różowe usta. Po chwili trochę się zmieszała.
- To ja się może ubiorę - wstała i pokierowała się w stronę swoich ubrań.
- Dla mnie możesz nawet zostać tak jak teraz - uśmiechnąłem się zadziornie.
- No i chyba zostanę - powiedziała wskazując na podkoszulek - dawaj bluzę.
Rzuciłem mój szmatławiec w jej stronę. Podziękowała i oboje skierowaliśmy się ku wyjściu.
- Tu są schody!? To po co ja wczoraj męczyłam się na tej drabince? - zapytała.
- Żeby było bardziej tajemniczo - zaśmiałem się.
Popukała się w głowę i wyszliśmy z budynku.


- JESTEM! PATRZCIE KOGO JA TU MAM! - wydarłem się wchodząc do domu.
Chłopcy popatrzyli na mnie jak na debila, ale zaraz przyszli się przywitać widząc Vicky. Pokierowaliśmy się do salonu i zajęliśmy miejsce na kanapie. Liam schował do szuflady jakieś papiery i zaraz też się do nas dosiadł.
- No to gadać nam wszystko - wyrwał się Zayn.
- Wybacz Malik - Vicky poklepała go po ramieniu- takie rzeczy zostawimy dla siebie - zachichotała.
Zaraz usłyszeliśmy dzwonek do drzwi.
- Otworzę - oznajmiłem.
Po chwili  do domu wpadła rozdrażniona Claudia. Próbowałem ją zatrzymać, ale od progu wymachiwała rękoma we wszystkie strony i szybko wbiegła do pomieszczenia, gdzie wszyscy siedzieli.
- Musimy jej powiedzieć! Jak nie wy, to ja! - krzyknęła bez zastanowienia.
Kiedy dziewczyna zobaczyła blondynkę stanęła.
- Claudia? A co ty tu robisz? - zapytała Victoria nie bardzo wiedząc o co chodzi.
Podrapałem się po głowie i oparłem o ścianę. Chłopaki pośpiesznie wyszli z salonu.
- Dzięki za wsparcie! - krzyknąłem za nimi z ironią - Claud, mogłabyś wyjść?
Spełniła moją prośbę i udała się do pokoju z chłopakami. Wiedziałem, że i tak nas podsłuchują.
- Wyjeżdżam.
- Jak to!? Gdzie, kiedy, na ile?
- Z kumplem do rodzinnego miasta.. najprawdopodobniej jutro. Na miesiąc..
- Co? Dlaczego nic o tym nie wiedziałam? Dlaczego wiedziała o tym moja najlepsza przyjaciółka, a nie ja!? Dlaczego nie ja!? Dopiero zaczęliśmy nasz związek a ty już wyjeżdżasz!?
Odepchnęła mnie i wybiegła z domu z płaczem. Słyszałem tylko trzask zamykanych drzwi. Za chwilę zza rogu wyszła reszta moich przyjaciół. Patrzyli na mnie ze smutkiem. Opadłem bezwładnie na kanapę. Przecież mogłem ją jeszcze dogonić, wytłumaczyć jej wszystko. Zjebałem..

__________________________________________
Okok zawiało nudą, więc skłóciłam ich trochę na końcu XD hahaha :D Piszcie opinie ;)
Chcesz być informowany o nowych rozdziałach? PISZ! :)
Nowy rozdział = 8 komów. x

Rozdział 5.

Podszedłem do okna, żeby złapać większy zasięg i odebrałem. Chłopcy zaczęli szeptać mi żebym wziął na głośny ale odmówiłem, więc przyczepili się do słuchawki.
N: Siemka, co tam?
V: Clud w kiblu siedzi i trochę mi się nudzi. Haha. Dzwonię też bo chciałam usłyszeć twój głos..
Lou zrobił ciche "uuu..."
N: Ciekawe kochanie, ciekawe... już słyszysz. A nie chciałabyś mnie zobaczyć? Np. dziś wieczorem? Nago?
V: Hahaha Nialler! Oj Boże.. to propozycja? 
N: Tak. Nie do odrzucenia. Szczegóły prześlę ci esem. Muszę kończyć, kocham Cię!
V: Nie mogę się doczekać. Ja ciebie też,pa!
Odłożyłem telefon na szafkę nocną i odwróciłem się efektywnie.
- Ten dzień zapamięta do końca życia - powiedziałem i zrobiłem śmieszną pozę.
- Zapamięta, ale czy dobrze? Zastanowiłbym się! - powiedział Lou.
- Ty wredny..
- Robisz się Horan bardziej napalony niż Hazza - wtrącił Liam.
- Ej! Ale nie będę zaprzeczał...
- Zgadzam się. A gdzie planujesz ją zabrać? - zaśmiał się Zayn.
Zamyśliłem się.
- DO NIEBA!

*Z perspektywy Claudii*

Wyszłam z łazienki przeczesując rękami moje wilgotne blond włosy. Zwróciłam uwagę na zbyt wesołą Vicky.
- Coś ty taka .. wesoła? - spytałam.
Usiadłam na łóżku i weszłam na twittera. Moja przyjaciółka zaraz zrobiła to samo.
- Dzwoniłam do Nialla.. zaprosił mnie gdzieś na wieczór - pisnęła ze szczęścia.
- To wy razem?
- Myślałam, że jesteś inteligentniejsza - uśmiechnęła się.
A nie mówiłam? Wiedziałam, że pomiędzy tą dwójką coś będzie. Cieszę się z ich szczęścia. W końcu Victoria jest moją przyjaciółką a Niall idolem. Nie ukrywam, na początku chciałam go poderwać ale teraz widzę, że nie jest w moim typie. Poza tym nie miałabym żadnych szans przy Vicky. Oni na prawdę do siebie pasują! A jeśli coś pójdzie nie tak (czego im nie życzę) to urwałabym któremuś łeb. Dużo by stracili. Ale co ja w ogóle gadam, jakie "nie tak"! Bądźmy dobrej myśli. Może mi się z kimś uda?
Z rozmyśleń wyrwał mnie tweet mojej przyjaciółki : " Yeaaaaaaaaaaaaah ! :DDD N.H. <3 "
- Ej laska -szturchnęłam ją - a ja?
Najpierw nie ogarnęła o co chodzi.
- Weź przestań - przytuliła mnie.
Odłożyłyśmy telefony i położyłyśmy się na łóżku w celu odpoczęcia. Długo to nie trwało. Zaraz z szafki usłyszałyśmy wibrację telefonu. Podniosłyśmy głowy, żeby zobaczyć do kogo przyszła wiadomość. Na wyświetlaczu blondynki widniał duży napis " NIALL <3 "
- To chyba do ciebie -  rzuciłam z ironią i wróciłam do poprzedniej pozycji.
Po przeczytaniu wiadomości widać było podekscytowanie na jej twarzy. Od razu pokierowała się w stronę łazienki kręcąc dupą we wszystkie strony.
- Czekaj tu na mnie - przygryzła wargi.
Wytrzeszczyłam gały.
- Ok? - zachichotałam.
Po pięciu minutach zorientowałam się, że zostawiła fona.
- Głupia ty! - krzyknęłam.
Wzięłam telefon i chciałam wejść w sms'y i przeczytać co pisał blondyn, ale Vicky założyła hasło.
- Dobra, mądra ty - wymruczałam do siebie.
Najwyraźniej musiałam poczekać, aż sama mi wszystko powie.

- " Przyjdę po Ciebie o 21.00. To będzie wielka suprajss i myślę, że się spodoba :) ;*  - Niall <3 " - Wow.. sama bym tak chciała - powiedziałam i przytuliłam się do Victorii.
- Nawet nie wiesz jak się cieszę - odpowiedziała.

*Wieczorem, z perspektywy Vicotrii*

Niall zadzwonił dokładnie po 21.00. Ceniłam sobie punktualność. Dostał ode mnie +50 do zajebistości. Był ubrany w czerwony T-shirt, białe spodnie, trampki w tym samym kolorze i trzymał w rękach jakąś bluzę, a ja w czarne shorty, białą bluzkę i czerwone trampki. Może dziwne ubranie jak na randkę, ale Niall wcześniej powiedział mi, żebym ubrała się na luzie bo, cytuję " Będzie łatwiej ściągnąć". Myślę, że przypadłam mu do gustu. Pocałował mnie na przywitanie. Pożegnałam się z Claud i poszliśmy.
- Gdzie idziemy? - zapytałam.
- Zaufaj mi - wyszeptał i złapał mnie za rękę.
Najpierw podążaliśmy przedmieściami, ale zaraz zeszliśmy z chodnika w jakąś boczną uliczkę. Nie była oświetlona, więc wtuliłam się w Horana, to on prowadził. Dobrze wiedział co robi.
Po około dziesięciu minutach zatrzymaliśmy się przed bardzo wysokim budynkiem.
- Wskakuj na drabinkę - powiedział.
- Zgłupiałeś? - spojrzałam w górę.
- Zaufaj mi - powtórzył i pocałował mnie lekko w policzek.
Odetchnęłam i zaczęłam wspinać się po wąskiej drabince. Irlandczyk był tuż za mną.
Kiedy weszliśmy na górę, nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Na tym budynku, jak się okazało - często są organizowane imprezy. Teraz nie było tam nic, oprócz dużego materaca, sterty poduszek, świec i jakiejś wody. Powoli usiadłam na 'posłaniu'. Ukazała mi się cała panorama Londynu. To miasto nocą wyglądało jeszcze piękniej.
- Ty to sam zrobiłeś? - oczy zaszkliły mi się łzami.
- Specjalnie dla mojej dziewczyny.
- Dziękuję - rzuciłam mu się na szyję.

Siedzieliśmy w ciszy oglądając miasto. W pewnym momencie Niall lekko się na mnie położył i składał na mojej szyi delikatne pocałunki. Kiedy doszedł do ust, zaczęliśmy się namiętnie całować.
- Chyba nadszedł czas, by trochę urozmaicić tą noc - powiedział.
W jego głębokich niebieskich oczach zobaczyłam pewność siebie.
- Zaczynaj...

______________________________________________
Okok, mamy ten 5 rozdział. Sorry, że tak długo czekaliście ;) Nastepny rozdział = 8 komów :)

Rozdział 4.

Nie odrywając się od Niall'a wyszukałam na podłodze mój telefon i sprawdziłam godzinę. Było po 12. Musieliśmy się zbierać, w końcu to nie nasz dom. Większość już pewnie wstała. Oddałam mu koszulkę i zaczęłam przebierać się w swoje ubrania, walcząc przy tym jeszcze z tym zboczeńcem, który dobierał się do mnie za każdym razem jak odsłoniłam trochę ciałka. Sam też po chwili się ubrał i po ogarnięciu pokoju po wczorajszym, zeszliśmy na dół.
Stanęliśmy za ścianą, żeby zobaczyć co się dzieje. Było dla nas wielkim zaskoczeniem to, że Claudia i chłopaki (w tym Josh) sprzątali. Szybko poszło im wyproszenie wszystkich gości. Postanowiliśmy z Niall'em nie mówić nikomu co pomiędzy nami jest, przynajmniej na razie. Puściliśmy swoje ręce i pokierowaliśmy się ich stronę.
- Wstały nasze gołąbeczki - rzucił loczek.
- Jak widzisz - odpowiedziałam.
- Wstały i zaraz pomogą nam w sprzątaniu, prawda? - Lou podał mi miotłę.
Zrobiłam niezadowoloną minę i wzięłam się do pracy. Po paru machnięciach szczotą wsiadłam na nią i zaczęłam się wydurniać. "Latając" na niej wydawałam z siebie odgłosy podobne do dziecka, które biega po całym domu w samych gaciach i udaje supermana. Nawet nie zauważyłam kiedy wszyscy skupili swoją uwagę na mnie. Zatrzymałam się w biegu i wyszczerzyłam w ich stronę. Wybuchli śmiechem i zamiast miotły dostałam ścierkę.
- Zabieracie mi moje marzenia - powiedziałam i wytknęłam język.
Podczas sprzątania cały czas dyskretnie zerkaliśmy na siebie z Niall'em. Wiedzieliśmy, że reszta coś podejrzewa, ale nie chcieliśmy dawać im tej satysfakcji i unikaliśmy konkretnych znaków.
Przed naszym przyjściem już trochę posprzątali i dom i ogródek więc z naszą pomocą szybko uwinęliśmy się z pozostałością. Teraz nie pozostawało nam nic innego jak rozejść się do domów. Josh powiedział, że jeszcze coś dla nas ma i wróci za 5 minut więc wykorzystałam okazję i razem z Claudią  poprosiłyśmy chłopaków o  nr telefonu. Kiedy na liście kontaktów pojawił się Zayn, Louis, Harry i Liam podeszłyśmy jeszcze do Niall'a, który zajadał się jabłkiem.
- Dziewczyny, dacie mi swój numer? - sam nas zapytał.
- No pewnie - odpowiedziałyśmy zgodnie.
Zaraz po tym jak moja przyjaciółka zdobyła jego nr, mega szczęśliwa pobiegła na kanapę i dobrą minutę była wpatrzona w wyświetlacz. Kiedy ja dałam mu swój numer szeroko się uśmiechnął.
- Jeszcze dziś zadzwonię - wyszeptał i oboje zajęliśmy miejsce obok Claud.
Wymieniliśmy jeszcze kilka zdań na temat ogniska i zaraz po pokoju zaczęły latać cukierki.
- To dla was, za ciężką pracę - zaśmiał się Josh.
Wszyscy rzucili się na nie jakby nigdy słodyczy nie widzieli. Kiedy kieszenie były już pełne skierowaliśmy się do wyjścia. Podziękowaliśmy organizatorowi za fajny wieczór i się rozeszliśmy. Tak, ten najmniej oczekiwany moment. Każdy chłopaków po kolei mnie przytulił, a Niall dyskretnie pocałował. Potem jeszcze Claudia rzuciła im się na szyje, powiedziała, że jest fanką, dostała autografy i dopiero mogliśmy na dobre się pożegnać.

*Z perspektywy Claudii*

Jestem szczęśliwa, że poznałam 1D. To zasługa mojego kochanego kuzynka. No i też w zasadzie Vicky. Od razu rozkochała sobie Zayn'a i Nialla. Malik chyba da sobie spokój.  Nie jest głupi, ja też nie. Wiem, że była w łóżku z tym blondynkiem. Widać, kochają się. Nie nazwałabym tego miłością od pierwszego wejrzenia, bo wiecie jak to było, ale tak - to przerodzi się w coś wielkiego. I tak praktycznie nic nie wiem, co jest niedopuszczalne, ale się dowiem.
Weszłam do domu cała w skowronkach i od razu pokierowałam się w stronę mojego pokoju.
- Tobie też przydałoby się zmyć Horana z ciała - zachichotałam i wbiegłam szybko po schodach.
Słyszałam za sobą tylko tą Godzillę. Haha, jak ja coś jebne. Przyspieszyłam kroku i zamknęłam za sobą drzwi.
- Otwieraj! - usłyszałam.
- A użyliście gumek!?
Zaczęłam się tak śmiać, że zabrakło mi siły za trzymanie drzwi. Puściłam je a Victoria dosłownie wleciała do pokoju zatrzymując się na ścianie. Zrobiłyśmy ROTFL'a.
- Nie, będziesz niańczyć moje dziecko i kiedyś opowiesz mu, że zginęłam wlatując ryjem w ścianę - powiedziała przez śmiech.
- Chciałabyś. A teraz idę do łazienki. Nie spodziewaj się mnie szybko.
- Ok. Przeżyję bez ciebie.
- Ale czy przeżyjesz bez Horanka? - zrobiłam dzióbek z ust.
Victoria przemiło pokazała mi fucka.

*Z perspektywy Niall'a*

Kiedy weszliśmy do domu od razu wszyscy uwaliliśmy się przed telewizorem. Liam skakał po kanałach, ale nic ciekawego nie było. Szybko się znudziłem.
- Idę do pokoju - oznajmiłem.
- A nie idziesz czegoś zjeść? - zapytał z ironią Harry.
- Nie, pewnie pójdzie do pokoju i ucieknie przez okno do Vicky - Zayn i Louis zaczęli się obściskiwać.
- Jak będziecie mnie tak przedrzeźniać, to zrobię to jak najszybciej - wzruszyłem ramionami.
Wziąłem gitarę spod ściany i poszedłem do pokoju. Postanowiłem trochę pobrzdąkać, bo dawno tego nie robiłem. Gram jak jestem szczęśliwy, albo załamany. W tym przypadku to pierwsze.
Najpierw More Than This a potem.. nam przerwano.
- No, no, no - do pokoju wparowali chłopcy - jak ty z takim uczuciem będziesz śpiewał na koncertach to..
- .. oj tam, z jakim uczuciem - próbowałem zataić co wtedy czułem.
- Wpadłeeeeś! - wykrzyczał Lou - twoje oczy mówią same za siebie - poruszył brwiami.
- A co one teraz mówią? - odłożyłem gitarę.
Zadzwonił telefon. Podniosłem go żeby odebrać - Vicky ;*
- Oooo! Widzę to, widzę! Victoria dzwoni? - zapytał.
Przytaknąłem.
- Twoje oczy teraz wołają 'seksu,seksu'! - zaśmiał się Hazza.
Czy ja naprawdę jestem taki przewidywalny?

_____________________________________________
Ten rozdział pisałam 3 dni! XD Nie narzekać, że się krótkie noo! :D Hehe, dodałam Bohaterów, możecie zobaczyć wszystko co i jak. Standardowo new rozdział = 7 komów :))

Rozdział 3.

- Mam nadzieję, że fajna jest ta twoja dziewczyna! - krzyknęłam.
- Przecież ja nie mam dziewczyny! Malik, co ty gadasz?! - odpowiedział zrezygnowany i lekko popchnął Zayn'a.
Chłopak odwdzięczył się tym samym.
- Masz.
- Nie mam!? - Niall zaczął coraz bardziej podnosić głos.
- Masz.
Zachowywali się jak dzieci. Dlaczego Niall nie mógł mi powiedzieć, że ma dziewczynę? Dlaczego w ogóle pozwolił by coś pomiędzy nami było? Z niewiadomych powodów wierzyłam Zayn'owi. Tak to już jest, że tracimy zaufanie do oskarżonego.
Malik czuł cię wygrany. Stał z założonymi rękami i z satysfakcją przyglądał się całej sytuacji. Zdjęłam bluzę i rzuciłam ją pomiędzy nich. Dopiero wtedy się mną zainteresowali. Ze łzami w oczach spojrzałam na Niall'a.
- Wybacz - wyszeptał.
Powstrzymałam się od komentarza i wróciłam do mojej kanciapy. Było mi zimno, więc od razu położyłam się na łóżku i  przykryłam kołdrą. Zrobiło mi się cieplej. Normalnie takie hałasy nie dałyby mi zasnąć, ale teraz było inaczej. Alkohol nie szumiał mi w głowie, nie wypiłam hektolitrów kawy. Byłam tylko zmęczona emocjonalnie. Pomyślałam sobie o wszystkim co się dziś wydarzyło. Najpierw miła rozmowa z Zayn'em, pocałunek.. a zaraz po nim pocałunek z Niall'em. Poczułam ukłucie w sercu. Zaczęłam płakać. Żebym wiedziała, że tak się do siebie zbliżymy, nie pocałowałabym go wtedy. Nie licząc już tego zakładu z Zayn'em. Chciałabym, żeby nasz pierwszy pocałunek wyglądał inaczej. Nie wiem co się ze mną działo, ale poczułam coś więcej do Niall'a i gdyby nie to że ma dziewczynę sprawy potoczyłyby się inaczej. Zaczęłam głośniej płakać. Zakryłam usta kołdrą i kontynuowałam rozżalanie się nad sobą. Ale o co Malikowi wtedy chodziło? Tego już nie wiem. Byłam wykończona. Zamknęłam oczy i po chwili zasnęłam.

Obudziło mnie walenie do drzwi. Przypomniało mi się, że zamknęłam je na klucz. Spojrzałam na zegarek. Godz. 01.03. Długo sobie nie pospałam. Otarłam moje mokre od płaczu oczy i ospale zwlekłam się z łóżka, po czym otworzyłam drzwi. Przede mną stało czterech chłopaków. Hazza, Liam i Lou widząc mnie, wypchnęli na przód brązowookiego. Ten spuścił wzrok.
- Czego chcecie? - zapytałam chowając się lekko za drzwiami.
Widocznie przez ten czas kiedy spałam, moje problemy ani trochę się nie zmieniły. Nie chciałam widzieć Zayn'a w tej chwili.
- Pomóż nam - zdziwiłam się.
- Ale w czym? - zapytałam.
- Idź do Niall'a.
Na te słowa chciałam szybko zamknąć drzwi, ale Harry zatrzymał je nogą.
- On nie ma żadnej dziewczynyyyyy! - przeciągnął samogłoskę.
Żeby się upewnić spojrzałam jeszcze na Liam'a. Tatusiek powiedziałby mi prawdę.
- Nie ma - zapewnił mnie - a teraz leć.
Wszyscy wskazali palcem na drzwi obok łazienki. Z prędkością światła wybiegłam z pokoju taranując ich. Poprawiłam włosy i weszłam. Blondynek siedział na łóżku. Trochę się obawiałam. Przecież ja go kocham..

*Z perspektywy Niall'a*

Byłem załamany tym wszystkim. Nie wiem co kierowało Zayn'em kiedy kłamał, ale jak powiedziałem, że mu nie wybaczę trochę zmiękł. Wyszedł z chłopakami i po około pięciu minutach przyszła do mnie Victoria.
Nie wiedziałem czy chce pogadać, czy dać sobie ze mną spokój. Zamknęła drzwi na klucz i usiadła obok mnie.
- Masz dziewczynę? - zapytała.
- Nie mam, uwierz mi.
- A kochasz mnie?
Walnęła prosto z mostu. Znaliśmy się od paru godzin, ale każdy chyba zna odpowiedź.
- Tak.. - wykrztusiłem.
- Więcej mi nie trzeba - wyszeptała i zaczęła mnie namiętnie całować.
Zapomnieliśmy o wszystkim co stało się wcześniej. Zaraz to ja przejąłem inicjatywę.
Rzuciłem ją na łóżko i zacząłem ją wszędzie dotykać. Uniosłem głowę i spojrzałem jej głęboko w oczy.
- Niall, chcę tego - powiedziała nie przerywając pocałunku. Kochałem jej usta.
Zrobiłem więc to co kazała. Niemal zerwałem z niej ubrania. Zrobiła to samo. A potem? Na pewno wiecie co było potem.

*Z perspektywy Victorii*

Obudziłam się wcześnie rano, tulona w Horana. Miałam na sobie tylko jego za duży podkoszulek. " Zrobiłam to z nim na trzeźwo " - pomyślałam po czym zaśmiałam się sama do siebie.
- O już nie śpisz. Hej kochanie.
Przywitał mnie i pocałował w policzek.
- Hej.
Przeciągnęłam się i zobaczyłam na ręce jakiś napis napisany markerem.
- Co to jest? - zapytałam.
- To coś o czym chcę, żebyś pamiętała - odpowiedział i pokazał mi swoją rękę.
Miał na niej to samo. Najwidoczniej musieliśmy sobie to wczoraj napisać, tego akurat nie pamiętałam.
"Please don't look back <3"
Przytuliłam się do niego mocno. Moje osobiste pięcioliterowe szczęście.

_____________________________________________

Aaaa mamy 3 rozdział XD Pod tamtym było 11 komów, fajnie że wgl ktoś to czyta. Dziś trochę namieszałam z tym wszystkim ale pisałam to późno i wiecie.. . Nowy rozdział = 7 komów ;)

Rozdział 2.

Jego wzrost mnie zmylił. Na początku myślałam, że to Zayn za mną przyszedł. Obok mnie siedział jednak chłopak, do którego tak bardzo się zniechęciłam.
- Niall? A co ty tu robisz? - zapytałam zaskoczona. Trochę bolała mnie głowa i chciałam pobyć sama.
- Zobaczyłem, że nie ma cię z Zayn'em, Claudią, w krzakach też cię nie było, więc zgadłem, że jesteś tu - uśmiechnął się zadziornie - a poza tym, to chciałem cię przeprosić.
- Aha..
- Ja nie jestem taki wredny jak się wydaje - dodał - jestem tylko wrażliwym Irlandczykiem.
Uśmiechnęłam się pod nosem. Przypomniały mi się słowa Zayn'a.
- A więc jesteś z Irlandii, ciekawe - poruszyłam brwiami.
- Jaka ty mądra! Masz w sobie coś z Irlandczyka?
- Jestem dzieckiem Londynu! Nie mam- podkurczyłam nogi pod brodę i przykryłam się kocem.
- A chcesz mieć? - zażartował i rzucił się na mnie jak porypany.
- Haha, ty świnio!
Zaczęliśmy się razem głośno śmiać i zaraz doszło do "zapasów". Dzięki temu znaleźli mnie Lu z Oscarem. Zajebisty moment sobie wybrali, nie ma co. Kocham jak mi tak wszystko niszczą. Dziwnie, ale dopiero pierwszy raz zobaczyłam ich tego wieczoru. Co się stało, że się mną zainteresowali. Pewnie pili gdzieś po kątach, co było widać kiedy weszli do pokoju podtrzymując się ściany.
- Oh, przepraszam, że przeszkodziłem. Którego to już dzisiaj zaliczasz?- zapytał wrednie Lucas.
Odepchnęłam Niall'a od siebie i przeprosiłam. Nie wiedział o co im chodzi.
- Później ci wyjaśnię, a teraz proszę, wyjdź - szepnęłam mu.
Spokojnie wyminął pijaków i jeszcze raz spojrzał na mnie pytająco. Spuściłam smutno wzrok na podłogę i czekałam kiedy pójdzie. Kiedy jego kroki się ściszyły zaczęłam:
- Kurwa! Co ci odbiło! - zwróciłam się do Lu.
- A co, pewnie zależało ci na nim, tak samo jak na każdym innym - zachichotał z ironią.
Pokręciłam z niedowierzaniem głową. Co za debil, jak przyjaciel mógł mi tak pocisnąć. Próbowałam powstrzymać złość, ale kiedy klepnął mnie w pośladki dałam mu z całej siły w twarz. Oscarowi też, chociaż nic praktycznie nie powiedział. Zrobili głupie miny. Popchnęłam ich, żeby zeszli mi z drogi i energicznie otworzyłam drzwi.
- Wypierdalać! - krzyknęłam.
Wyszli powoli z pokoju, potykając się o swoje własne nogi i wrócili do zabawy. Ich nastrój był cały czas taki sam, mój już niestety nie. Zrypali go całkowicie. Czy ja już mówiłam, że uwielbiam, gdy tak mi się wszystko wali?
Postanowiłam, że pójdę wytłumaczyć wszystko Niall'owi. Zeszłam po schodach i wyszłam na podwórko. Żeby przypadkiem Zayn mnie na zauważył, albo znów tamci debile założyłam kaptur od bluzy, którą dał mi wcześniej i zaczęłam szukać blondyna. Parę razy pomyliłam go z jakimiś facetami, ale wreszcie zauważyłam go stojącego przy stoliku z jedzeniem. Podjadał sobie chipsy.  Szturchnęłam go od tyłu i ściągnęłam kaptur. Uśmiechnął się lekko gdy mnie zobaczył i od razu zaciągnął na tą stronę ogniska, gdzie nikt nie siedział.
- No to tłumacz się grzesznico - puścił do mnie oko.
- Nie wiem jak ci to powiedzieć..
- Powiedz mi najpierw co to byli za kolesie - przerwał mi.
- Moi najlepsi kumple..
Zrobiło mi się głupio, nie chciałam utrzymywać z nim kontaktu wzrokowego.
- To fajne masz towarzystwo - odetchnął.
Znów to dziwne uczucie.
- Nie ciągnijmy tej rozmowy - poprosiłam.
- No dobra, ale powiedz mi jedno - o co chodziło z tym "który to już dzisiaj" czy coś?
Bałam się mu odpowiedzieć. Próbowałam wymyślić jakieś wiarygodne kłamstwo ale się nie udało. Spojrzałam mu głęboko w oczy i go pocałowałam. Chciałam zrobić to szybko i bez jakichkolwiek uczuć, żeby tylko uniknąć odpowiedzi, ale on złapał mnie w pasie, przyciągnął do siebie i zdjął ze mnie bluzę. Jakbyśmy nie wiem co mieli tam zaraz przy wszystkich zrobić. Ale podobało mi się. Po chwili już siedział na mnie okrakiem. Całował chyba najdelikatniej jak mógł. Nasze usta stanowiły jedność. Wplotłam swoje palce w jego włosy, a on rękoma powoli i bez pośpiechu błądził po moim ciele, jakby chciał znaleźć granicę dotykalności. Mogłabym tak całą wieczność. To takie romantyczne, że osoby, które ledwo co się poznały i nawet się nie lubiły teraz okazują sobie tyle czułości.
Kiedy tak tkwiliśmy ktoś nam przerwał. Znowu, ironia losu. Poczułam jak Niall ze mnie spada. Co za ślepota wpadła na nas w takiej chwili. Podnieśliśmy głowy i zobaczyliśmy otrzepującego się brązowookiego. Był chyba tak samo zaskoczony jak my. Wpadł na nas przypadkiem. Szybko wygramoliłam się z objęć Irlandczyka i stanęłam na równe nogi.
- Patrz jak idziesz - wymamrotałam i pomogłam wstać Niall'owi.
Wszyscy wymieniliśmy się spojrzeniami.
- Nialler, twoja dziewczyna cię szuka.. - poinformował go Zayn - i Victoria, mogłabyś oddać mi moją bluzę?
Oboje z Niall'em chcieliśmy otrzymać od siebie wyjaśnień. Niezręczna sytuacja.
______________________________________________
Mamy 2 rozdział. Było duużo emocji. Wulgaryzmy, złość, miłość iwgl XDD poniosło mnie ;) Jak się podoba? A i teraz nowy rozdział = 7 komów, bo pod tamtym dobrze wam poszło XD ciekawe czy dobijecie.. :D

Rozdział 1.

- Ne wiem czy chcę tam iść.. - powiedziałam nieśmiało.
Claudia zrobiła minę "Are You Fucking Kidding Me?" i gest rękami jakby miała zaraz mnie udusić. No fakt,  stałyśmy już przed drzwiami jej kuzyna - Josha.
- Dziewczyno, byłaś na milionie imprez, pieprzyłaś się z nieznajomymi a teraz się boisz? Poza tym ma być One Direction, kumasz!!!?? - zaczęła piszczeć.
Tak, kochała ten zespół. Ja nie widziałam w nich nic podniecającego.
- Dobra, ale jeszcze raz wyjedziesz mi z takim tekstem.. - przerwałam kiedy zobaczyłam, że ktoś otwiera drzwi.
Przed nami stał wysoki przystojny brunet.
- Czeeeeeść Claud! - przeciągnął Josh - a ty jesteś Viki? - wskazał na mnie palcem.
Pokiwałam głową na znak potwierdzenia i weszliśmy do środka. Kręcił się tam tylko jakiś chłopak w loczkach, jakiś blondyn, który cały czas podjadał przekąski i śliczny brązowooki, który go powstrzymywał. Była nas szóstka, ponieważ mieliśmy pomóc Joshowi z przygotowaniach.
- Zabierać się do pracy! Macie tylko godzinę! - pokrzykiwał co chwilę organizator imprezy.
W końcu wcisnął mi pustą miskę w ręce i gdzieś pobiegł. Claudia też gdzieś mi zniknęła. Pewnie poszła już podrywać tamtego nienażartego, bo kręciła się obok niego jak pojebana. Widząc, że loczek sam myje naczynia, podeszłam do niego w celu zwrócenia na siebie uwagi. Udałam, że go nie widzę i zaczęłam napełniać miskę obok stojącymi chipsami. Jeden raz na mnie zerknął. Kiedy odchodziłam czułam na sobie jego wzrok.
- Będziesz mój.. - powiedziałam sama do siebie po czym z prędkością światła wylądowałam na podłodze.
Wszyscy w salonie wybuchli śmiechem.
- Pojebało cię czy co!!?? - wykrzyczałam blondynowi w twarz, kiedy dowiedziałam się, że to on podłożył mi nogę - a, i to ty sprzątasz te chipsy - dodałam widząc je wszędzie porozwalane.
- Ej, spokojnie. Harry ostra jest, bierzesz ją!? - zwrócił się w stronę lokowanego.
Tamten nic nie odpowiedział. Przynajmniej wiem już jak ma na imię. Oburzona wyszłam do ogródka, gdzie miało się odbyć ognisko. O dziwo było jeszcze jakiś dwóch chłopaków. " Jezu, ile jeszcze przystojniaków się tu pojawi? " - pomyślałam. Chłopacy wspomniani wcześniej układali patyki i witali pojedynczo przybywających gości. Widząc, że ludzie zbierają się już na około ogniska, zawołałam wszystkich z domu. Poprawili parę rzeczy i z wielkimi uśmiechami przywitali towarzystwo. Claudia zawołała mnie na schody do reszty i Josh zaczął mówić:
- Witam wszystkich na ognisku wakacyjnyyym! Chciałbym przedstawić wam organizatorów imprezy! Moja kuzynka - Claudia Brown, jej przyjaciółka Victoria Clark.. - i moment, na który czekałam. Zaczął wymieniać TYCH chłopaków. - Liam Payne i obok niego Louis Tomlison - wskazał na dwóch stojących przy ognisku, Harry Styles - na lokowanego, Zayn Malik - na szatyna, Niall Horan - na głupiego blondyna.
Po brawach połowa zajęła miejsce przy ognisku, a reszta zajęła się opróżnianiem misek czy gadaniem. Ja wybrałam ognisko. Rozsiadłam się na ziemi i zaczęłam głęboko wpatrywać się w ogień. Było na razie tak nudno, że nawet on mnie podniecał. " Taki czerwony i gorący i w ogóle.. " - zaczęłam opisywać sobie wygląd ognia po czym jebłam się w czoło. " Czy ja jestem jakaś nienormalna? " Chciałam zobaczyć która godzina i nerwowo wstałam, ponieważ telefonu nie było w mojej kieszeni. Szybko pobiegłam do Claudii.
- Claudia, nie widziałaś mojego fona? - zapytałam, po czym zaraz został mi on przez nią zwrócony.
- Sorry, był mi na chwilę potrzebny - poinformowała mnie.
Włożyłam go w kieszeń i poszłam zobaczyć co jest do jedzenia.
Zjadłam trochę żelków, napiłam się piwa i zobaczyłam, że się ściemnia. O tak, lubię to! Zawszę kiedy jest ciemno jestem trochę śmielsza. Zaczęłam się energicznie kołysać w rytm klubowej muzyki. Przerwała mi wibracja telefonu.
- " Jak się bawisz? :) " - nieznany numer.
Zdziwiłam się i rozejrzałam się po podwórku. Nikt nie sms'ował. Postanowiłam jednak odpisać.
- " Jak na razie dobrze, ale jeśli zaszczyciłbyś mnie swoją obecnością, byłoby o wiele lepiej ;> Chyba, że jesteś dziewczyną :D " - zaczęłam rozmowę.
Zaraz znów napisał.
- " Haha, niee ja jestem chłopakiem. Tzn. tak mi mówiono ;D A wiesz co? Dobra. Zaraz przy ognisku. Siedź tyłem :DDD"
- " Boje sie ;D Ok. " - odpisałam i zrobiłam to o co prosił.
Chociaż ognisko dobrze się paliło, było mi zimno.  Było już po 22, normalne. Tajemniczy chłopak idealnie dostosował się do sytuacji i wciągnął na mnie od tyłu milutką bluzę kangurkę, po czym pokazał się od przodu.
- Eee.. Liam? - zgadłam.
- Haha.. nie. Zayn jestem. - podał mi rękę i przysiadł się obok.
Zrobiło mi się trochę głupio, że nie pamiętam jego imienia ale przecież każdemu może się zdarzyć.
- Skąd masz mój numer? - przerwałam ciszę.
- Sam nie wiem. Miałem cię zapisaną "Victoria Clark" i sobie skojarzyłem, że to ty - odpowiedział.
Uśmiechnęłam się tylko i postanowiłam dowiedzieć się czegoś więcej o jego kolegach. Chłopak położył się i podparł na łokciu a ja obok niego.
- Powiedz mi coś o twoich kumplach. Może najpierw o Harrym. - podpowiedziałam.
- No dobra. Hazza. Tak na niego często mówimy - zaczął - nie wiem co ci o nim powiedzieć, zresztą trudno jest mi go oceniać. Jest moim najlepszym przyjacielem, tak samo jak Liam, Lou i Niall..
- .. Niall - przerwałam - on jest głupi.
Zrobiłam minę obrażonego dziecka.
- Może na takiego wygląda - wyszczerzył się - ale trzeba go lepiej poznać. Fajny chłopak - podsumował i przytulił się do mnie. Widocznie było mu zimno. Miło się do mnie uśmiechnął, dając do zrozumienia, że to normalne.
W pewnym momencie wstałam i zniknęłam Zayn'owi z oczu. Po chwili wróciłam z paroma piwami.
- Tadam! - krzyknęłam triumfalnie i rzuciłam mu jedno, przybierając tą samą pozycję co wcześniej.
- No dobra, to za wakacje i za dzisiejszą noc - stuknęliśmy się śmiesznie butelkami.
Po paru łykach, Zayn położył się na plecach a ja swoją głowę oparłam na jego klatce piersiowej.
- To co robimy? - zapytał.
- Nie wiem.
Co miałam mu powiedzieć? Że o tej godzinie to ja już ląduję w łóżku z jakimś chłopakiem? Nie chciałam tak zaczynać naszej znajomości, ale też nie chciałam udawać kogoś innego niż jestem.
Po wypiciu około ośmiu piw, kiedy alkohol zaczął działać, mój towarzysz wymyślił ciekawą "zabawę":
- Myślisz, że jesteś bardziej szalona ode mnie? - zapytał z chytrym uśmieszkiem.
- Jeszcze się pytasz? A co? - wstaliśmy.
- Wybierz sobie jednego chłopaka z podwórka i się z nim przyliż!
- Oooo! - klasnęłam - Ok, co będę z tego mieć?
- V.I.P'owską wizytę w domu One Direction. Oczywiście jak cię nie odepchnie przez 5 sekund - puścił mi oko.
- Chłopaku ty nie wiesz na co mnie stać - powiedziałam i podbiegłam do blisko stojącego chłopaka.
Przygniotłam go do ściany i zaczęłam namiętnie całować. Podniosłam rękę do góry, tak aby Zayn widział i zaczęłam wolno odliczać. Najpierw kciuk, wskazujący, środkowy, serdeczny ii..
- Oh yea! - krzyknęłam i pokierowałam się w stronę mojego kolegi.
Przybiliśmy piątkę, po czym spytał:
- I jak, Horanek dobrze całuje? - zaśmiał się.
- CO!? - krzyknęłam i miałam już iść wszystko wytłumaczyć, ale Zayn złapał mnie w pasie i delikatnie pocałował.
- A ja dobrze..? - zapytał nieśmiało.
- T-tak.. - zająknęłam się i pobiegłam szukać mojej przyjaciółki.
Speszyła mnie ta sytuacja. Po prostu innym zależało tylko na seksie, a on wydał się taki.. wyjątkowy?
Znalazłam Claudię przy stoliku ze swoim kuzynem i innymi chłopakami.
- Josh, możemy pogadać? - zapytałam.
- Łuuuu.. dziewczyno ale sobie wybrałaś kandydata do łóżka, nie ma co! - krzyknął jakiś nieznajomy dupek.
Zignorowałam to i skierowałam się w stronę organizatora, tylko on nie pił.
- Mogę się gdzieś kimnąć?
- Jeśli chcesz. Ale tak wcześnie? Na górze drugie drzwi po prawo, słodkich snów - uśmiechnął się.
Podziękowałam i poszłam w wyznaczone miejsce. W pokoju było tylko duże łóżko. Zgasiłam światło i uwaliłam się na nim wygodnie. Żeby umilić sobie czas puściłam muzykę z telefonu.
Po paru minutach ktoś wszedł do pokoju.. W wejściu stanął wysoki chłopak. Zamknął za sobą drzwi i usiadł na brzegu łóżka.
- Przepraszam, chyba cię wcześniej nie wystraszyłem?

_________________________________________
 Łał, 1 rozdział XD Mam nadzieję, że dacie temu blogowi szansę ;) Jeśli się podoba, to komentujcie, bo nowy rozdział pojawi się jak będzie 5 komentarzy :D ( na początek). 

Prolog.

 Cześć, mam na imię Victoria. Rodzicie nie skrzywdzili mnie tym imieniem za co z całego serca im dziękuję (zginęli w wypadku, co jest dla mnie czasami obciążeniem psychicznym. Mieszkam z przyjaciółką, ale o niej potem). Jestem szaloną osobą i myślę, że w wieku 16 lat coś mi się od życia należy. Nasi najlepsi kumple  Lucas i Oscar, są od nas starsi o rok. "Najwyższej klasy skejci" czy "mega przystojniacy" - tak określa ich duża grupka plastików z naszej szkoły. Nigdy do nich nie pasowałyśmy, ale mamy swoją jedyną i niepowtarzalną ekipę, z którą nie trzeba siedzieć 24 na h żeby się lubić. Niczym się nie wyróżniam a jednak jestem w jakiś sposób ceniona. To wszystko daje mi satysfakcję z życia i powoduje, że codziennie wstaję z bananem na twarzy. Ale pozory mylą.. zaczęły się wakacje - pełna wolność.


- Victoria! Vicky?! Wstawaj!
Przetarłam oczy i zobaczyłam paru znajomych mi ludzi, którzy właśnie żegnali się z moją przyjaciółką. " A no tak.. wczorajsza domówka" - pomyślałam. Wstałam z podłogi i poszłam otworzyć tylne drzwi, do których dobijał się Lucas. Co on tu robi?
- Impreza beze mnie? Powinienem się teraz obrazić - powiedział i przywitał mnie całusem w policzek. 
Kiedy wszyscy ludzie wyszli zaprowadziłam go do salonu gdzie Claud sprzątała z grubsza skutki wczorajszej wojny na jedzenie. 
- Lucaaas! - dziewczyna rzuciła wszystko i poszła się przywitać. 
- Siemka. Pomóc? - zapytał widząc wielki bałagan. 
- Ymm.. - zawahała się - ja chyba zadzwonię po jakąś ekipę sprzątającą. A ty idź po Oscara i czekajcie na nas w parku. Mam dla was propozycję - oznajmiła.
Lucas pokiwał głową i zrobił to o co go proszono, a ja z Claudią pobiegłyśmy na górę do jej pokoju się ogarnąć. Na domówce dużo nie piłyśmy, zaledwie parę piw, dlatego poranna toaleta poszła nam szybko i sprawnie. Umyłyśmy się, uczesałyśmy, lekki makijaż i gotowe. Po zatelefonowaniu do sprzątaczy wyszłyśmy szybkim krokiem do naszego ulubionego miejsca w parku.
- A co właściwie chcemy im powiedzieć? - zapytałam.
- Nie, nie - uśmiechnęła się - ty nic nie wiesz - i znów ten szatański uśmieszek. 
Kiedy doszłyśmy na miejsce szybko zajęłam oparcie ławki i dałam znak, żeby Claudia opowiedziała wszystkim swój plan. Stanęła przed nami tak żebym z chłopakami widziała każdy ruch jej ciała i zaczęła:
- Z tej okazji, że przed wczoraj zaczęły nam się wakacje mój kuzyn organizuje ognisko. Od godz. 18 do rana alkohol, chłopcy - spojrzała na mnie uradowanymi oczami - no i dziewczynyyyy - ze śmiechem odwróciła wzrok na chłopaków na co oboje zaczęli klaskać.
- Mi się podoba - powiedział Oscar i zabawnie ukłonił się przed Claud z wyrazami uszanowania. 
- Nam też - powiedzieliśmy z Lu prawie jednocześnie. 
- Wiedziałam! - nastolatka krzyknęła radośnie i rzuciła się każdemu z osobna na szyję - Tylko, że impreza jest jutro.. 
" O taak.. będzie ciekawie! " - pomyślałam.


__________________________________________
Ook mamy prolog. Ktoś będzie to czytał!? :D jak tak to pisać w komentarzach! :) (ONE DIRECTION SIĘ TUTAJ POJAWI, TYLE, ŻE TROCHĘ PÓŹNIEJ! ) :)